الحلقـــــة التاســــعة
وصلوا البنات للكليه وكانوا كل ما يقابلوا حد كان يعلق على ناديه او بيبص لناديه وهم بيكلموا سواء من بنات المديته او زميلاتها فى الكليه وفى الطريق الى المرج شاهدت ناديه احمد وهو يقف على باب المدرج فأخد قلبها يدق بسرعه شديده وحاسه ان رجليها اثقلتها دقات قلبها كانت تقدم رجل وتؤخر الاخري ووصلت قرب باب المدرج فإذا بأحمد يناديها وكان واقف مع خمس من زمايلاهم فى القسم فاستأذن منهم وقال
احمد (وهو ينظر لناديه بنظره مختلفه ) : مهندسه ناديه
ناديه : نعم (وهى تمسك فى يد ياسمين حتى لا تذهب بعيدا عنها )ة
أحمد : ااانا اسف اتاخرت عليكى فى الكشكول وأ....
قاطعته ناديه : مفيش مشكله
واخدت الكشكول ومشيت الى الامام مع ياسمين وتركت احمد مع هواجسه وحاولت التملص منه اكتر من مره
وبعد محاضره دامت الساعه ونصف وكانت اطول محاضره بالنسبه لناديه فالوقت كان يمر ببطء كما انها كانت تفكر فى ما فعلته هل كويس ام لالا
وانتهت المحاضره واحست ان احمد من الممكن ان ينتظرها خارج المدرج
ناديه : متيجوا نخرج من الباب الورانى اقرب للجنينه
ياسمين : طيب
ايمان : البنات هناك ولا متعرفوش
ياسمين اعتقد ممكن نلاقي ميرفت بس باقي البنات عندهم محاضرات هتخلص بعد نص ساعه
ناديه: طيب يالا نشوف ميرفت احنا قدامنا ساعه صح براحتنا يعنى
ذهبوا جميعا الى الحديقه وهناك وجدوا ميرفت ولكن هناك من كان يحاول اللحاق بهم ولكن اوقفته مجموعه كان يعرفها فى نادى الجامعه
وجدوا البنات ميرفت تجلس بمفردها تنتظرهم وبعد السلام
ميرفت : ايه ياعم الجمال ده احنا منقدرش على كده
ناديه : ميرفت وحياتك انا مش فايقه للكلام بتاعك ده
ميرفت : مش ده احمد اللى اخد منك الكشكول
استدارت ناديه فوجدت احمد يتجه اليهم وقالت في نفسها يادى المصيبه
أحمد : مهندسه ناديه ممكن لحظه ؟
ناديه : خير في حاجه......... ولم تتحرك من مكانها
أحمد : ابدا كنت عايزه اقولك اننا فى نادى عاملين شغل كويس واذا كان انتى وزميلك تحبوا تشتركوا فيها
ناديه : اممممممممممم لا شكر احنا ملناش فى الكلام ده
ياسمين : طب مش يالا يا بنات
أحمد : على العموم لو حضرتك فكرتى وحبيبتى تشتركى قوليلي
ناديه : ان شاء الله
أحمد سلام
ناديه : سلام
ياسمين : نادى ايه اللى هنشترك فيه
ناديه : يا عم سيبك احنا بتوع الكلام ده
ياسمين : طب ما تيجوا نروح نفطر فى المدينه ونشرب كوبايه شاي ونرجع ع المحاضره التانيه
ناديه وايمان وميرفت فى صوت واحد: اوك
وصلوا الى المدينه وهناك وجدوا شيري نائمه واستيقظت على صوتهم
ناديه : انتى مش روحتى الكليه
شيري : لا رحت بس الدكتور لغي المحاضره فقلت اجى انام شويه
ناديه : طب انتى هتصحى ولا تكملى نوم ؟؟؟؟
شيري : انا كان مفروض اصحى كمان نص ساعه
ناديه : طب احنا هنروح لاوضه ياسمين
شيري : لا مش مهم انا صحيت خلاص
ناديه: انتى فطرتى ؟؟؟؟
شيري : لا لسه انتم هتفطرووووووا؟
ناديه : اهه هنعمل حسابك
شيري : ناديه فى حاجه عايزه اكلمك فيها
ياسمين : انا هروح اودى الحاجات فى الاوضه وجايه تعالى معايا يا ايمان
ميرفت : وانا كمان خونى معاكوا
ناديه بعد ما خرجوا : خير ؟
شيري وهى تبتسم ابتسامه شريره : ها احكيلي ايه اللى حصل
ناديه : خضتينى وتمسك بمخدتها لتقذفها على ناديه
شيري : هههههههههه يالاالبنات جايين بعد شويه
ناديه حكت ما حدث في الكليه
شيري : ممتاز جدا انا حاسه انه قال موضوع النادى ده لما اتحرج وكان عايز يكلمك فى موضوع تليفون المدينه بس كده احسن علشان يعرف انه مش بالساهل وان فى بنات محترمه
ناديه : بس انا حسيت انى فرحانه انى عملت كده وكمان انا النهارده حاسه بسعاده لا توصف بجد
شيري : ربنا يفرحك كمان وكمان
ناديه : شيري انا بفكر اغير فى الاستيل بتاعى طريقه لبسي وطريقه كلامى عايزه اتعلم الاتيكيت اللى انتى كنت بتتعلميه وانتى صغيره
شيري : مش كنتى بتضحكى انتى وياسمين وتتريأى على ثم ليه يعنى النهارده
ناديه : اصل حاسه انى لقيت نفسي فى اللبس ده وكمان حاسه ان كلام بيطلع زى الدبش فى اوقات كده وكمان يصبغ كلامى السذاجه فايزه اغيرنى
شيري : يا بنتى انتى كده ممتازه بس فاضله تعرفي ايه هى الالوان اللى تمشي عليكى وكمان بلاش الطرح الساتان اللى محدش بقي يلبسها الان فى الكريب وفى الشوفون وفي .............
جم البنات و سكتت شيري عن الكلام المباح وفطروا ونزلوا الكليه
وبعد ما خلصوا المحاضره جرى عليهم احمد
احمد : لو سمحتى ممكن بس اصور المحاضره دى لاحسن مكتبتش ولا حاجه
ناديه : اتفضل بس انا محتاجه الكشكول للسكشن الجاى لو سمحت
احمد : طب خلاص خدى الكشكول وهبقي اخده بعد السكشن علشان اصور المحاضره والسكشن
ناديه : اوك
ياسمين : هو هينطلنا كل شويه ولا ايه
ناديه : طب اعمل ايه بنحرج اقوله لا
ياسمين : طب يالا بينا على السكشن
ناديه : يالا
وبعد ان انتهى السكشن اخذ احمد الكشكول وراح يصوره وفى هذا الوقت قالت لياسمين خدى مفتاح اللاوضه وخدي البونات بتاعه الاكل وجبهولنا المواعين كلها نظيفه لان شيري هتتأخر ومش عارفه الاستاذ ده كمان هيجيب الكشكول امتى انا قلت انى هستناه هنا وخايفه اروح كده ولا كده يتاخر يروح علينا معاد الاكل
ياسمين : طيب بس مش تتاخري
ناديه : هتاخر ازاى هو هيجيب الكشكول هاجى ع طول وخلى ايمان وميرفت يشيلوا معاكى
ياسمين : طيب سلام
تنهدت ناديه وقال ت اخيرا هتعرف تكلمه لوحدها وتشوف هو عايز ايه وتديه على دماغه ااااه ياباه من دماغه
بعد لحظات بسيطه جه احمد
أحمد : انا اسف انى اتاخرت
ناديه : لا مفيش مشكله
أحمد : امال فين الاخوه الاعداء
ناديه : مين ؟؟؟ ايه؟؟؟
أحمد : لا سورى انا قصدى اصحابك انا اسف
ناديه مبتسمه : راحوا المدينه
أحمد : ممتاز
ناديه : عن إذنك
أحمد : لا ثوانى انا من الصبح وانا عايز اكلمك بس مش عارف
ناديه : خير في حاجه ؟
احمد : ده فى حاجات بس مش هنعرف نتكلم هنا لاننا عند سلم الكليه وبالتالى اللى رايح واللى جى هيسلم علي ومش هعرف اجمع كلمتين
ناديه : خير هو الموضوع كبير ولا ايه انا مش عايزه اتاخر لو فى حاجه اقولها بسرعه لانى هتاخر
احمد : طيب ممكن نمشي بس لحد ممعمل الفيزياء
ناديه : اوك بس بسرعه لو سمحت
أحمد : اوك
وبدأ يمشوا ناحيه معمل الفيزيا وهنا تكلم احمد عن كل ما يجول بخاطره
وكفايه النهارده لحد هنا وبكره نشوف ايه اللى حصل ان شاء الله
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق